Ik stap op mijn gemakske de trein uit.
- 'Dju, de roltrap sputtert tegen.'
Vlug stapt den dezen het bloksken om.
Ik kom aan bij de trappen en zie daar een madammeke staan.
Ze houdt bibberend de trapleuning vast.
- 'Meneer, mag ik een armke alstublieft?'
- 'Ik durf niet naar beneden, ik heb hoogtevrees.'
- 'De trap is veel te hoog en te breed.'
Verbaasd help ik het mevrouwke den trap af.
Miljaar, ik dacht dat ik last had van hoogtevrees. Voorlopig vormen de trappen van het station voor mij nog geen probleem. No probz zolang er maar geen gapende kloof, bergwand of ravijn naast ligt. Door het leven gaan met zo'n erge variant van hoogtevrees lijkt me niet echt praktisch.
Figuurlijk ging ik eerder deze week zelf redelijk hard tegen de vlakte. Ik vernam mijn punten van usability design. Het voelde alsof ik van 500m zonder parachute naar beneden viel. Boenk, geflest op het examen gedeelte met een onnozele 9 op 20. Ik ben er nog steeds niet goed van. Gelukkig moet ik mijn eindwerk niet herdoen.
Blokken in de zomer, dikke kaka.
Update : Stay hungry stay foolish
Het blokken valt tegen, maar ik kom tot nieuwe inzichten. Tegenslag is niet noodzakelijk verloren moeite of slecht.
Op deze video geeft Steve Jobs een speech. Hij legt aan de studenten van de Standford university uit dat je pas achteraf de punten met elkaar kan verbinden. Heel leerrijk als je het mij vraagt.
Dank aan Susanne.
3 opmerkingen:
Gewoon weer opstaan, niet naar boven of naar onder kijken en dat examen met glans afleggen! Het lukt je wel.
kop op kid, bekijk eens die dingen waar je wel allemaal in slaagde tot nu toe: teveel om gezond te zijn, af en toe moet een mens eens tegen de vlakte; héél leerrijk zo'n situatie, wees dankbaar dat je dat ook nog eens mag beleven en dat plaats ik zonder cynisch te zijn
liefs van je moes
Ik doe mijn best.
Iedereen trouwens bedankt voor de steun.
Een reactie posten