Brussel marathon 7 oktober 2012

-Wanneer wil je vertrekken?
-Laatstens 07.20u
-Ik zal er zijn als ik de wekker vind in mijn nieuwe gsm.

Moe van de vorige dag hoop ik op een diepe slaap. Niets is minder waar maar ik ben er, op tijd, net om kleine Rob de fles te geven terwijl zijn papa de laatste hand legt aan de bagage, zijn schoenen checkt, nog een slok drinkt.

These shoes are made for running and that's just what they do

-Ik doe er hopelijk maximum drie en een half uur over, had hij gezegd dus was ik gewapend met de weekendkrant, de Humo, ‘De som der dagen ‘ van Isabel Allende en mijn camera. Met lectuur in de hand schrikt wachten me nooit af. Maar ik heb geen letter gelezen, integendeel, me flink gehaast om de afgesproken punten te halen. En bijna had ik het eerste weerzien gemist.

Het was een frisse veelbelovende ochtend met rijm op de ruiten. Dat hij dat leuk zou vinden, dacht ik in de wagen op weg, terwijl de morgenstond ontwaakte. Mistslierten over akkers en beemden in Kwerps en ergens wou een zon priemen. De zoon dan: ‘Kom, mama’ en weg waren we naar de hoofdstad, de snelweg voor ons alleen, gezellig saam.

It's a good day for a marathon

Naast het Jubelpark ontvouwt Frank de folder waar zijn kop op prijkt. Daar en daar en daar, wijst hij, kunnen we treffen. Hij schat de tijd in dat hij ginds zal zijn. Handig is dat. De dag ontluikt juichend in ’t Jubelpark, roze wolken maken zich op in de spiegel van een grote ronde vijver.

Frank gidst me door het kluwen van afgetrainde lijven tot aan ‘zijn’ spandoek.

-En wat moest gij vroeger van uw moeder doen, zoneke, grap ik.

-Drie keer per dag smoelen trekken, mama.

Hij kleedt zich om, staat 6de in de rij voor de HUDO, checkt borstband - die moet eraf, het stoort hem - de muziek (van Sander), de oordoppen van Yolan, bindt zijn schoenveters strakker, wrijft langs zijn neus, wipt eens van ’t ene been op ’t ander, zou nog een springfoto willen voor de triomfboog maar ik vind dat hij zijn kruit niet moet verschieten en klimt tot slot over de dranghekken voor de start. En dan gaat het snel, nog een wave, aftellen en weg zijn zij.

’t Is 9u. Ik haast me niet maar slenter ook niet, ik heb een opdracht: ter Kamerenbos en niet dat ik de weg niet ken, hoe vaak heb ik het traject niet gedaan? Maar dan zonder versperringen. Bij de zoveelste blokkade laat ik mijn wagen op een CD-parking achter, verwittig de politie agent dat ik snel een foto ga nemen en zet er vaart achter, samen met de joggers op de Louisalaan. Frank zou het bos inlopen, dus daar zou ik hem al kieken en ook bij het uitlopen, twee kansen. Welgeteld één minuut stond ik op post en daar zag ik hem uit het bos rennen, mijn lachende zoon een gekke move makend. Oef, dat was nipt. De volgende halte, Tervuren diende ik voor 10.45u te bereiken.

 10.37u  kom ik uiteindelijk aan , nipt want alles wat ook maar naar Tervuren verwees was geblokkeerd. Eindelijk vind ik tijd om ’t vrouwtje Tinte te bellen.

Bij elke voorbij hollende marathonman klappen we in onze handen en bijna kaffer ik een groep nonchalante voetgangers uit waarvoor enkele lopers hun tred moesten inhouden. Nee maar, wat een gebrek aan respect! Was het Frank overkomen dan was de leeuwin in mij uitgebroken want het moet gezegd, en we hebben het er in de auto over gehad, ik vind dit een tegen-natuurlijk gebeuren. Geen neantherthaler heeft het in zijn hoofd gehaald om 42 km aan één stuk te lopen, volgens mij, voor die Griek was het van moeten en de uitvinder van het joggen is voor zijn 60ste al joggend gestorven en ook de Voedselzandloper pleit eerder voor wandelen dan voor joggen… Bij elke marathon of lang trainen zit de schrik er bij me in dat hij pal dood valt, zoals die voetballers van tegenwoordig….

De onrust, angstaanvallen en vlagen van gezinsbegoogling stijgen naarmate de minuten verstrijken, de kerkklok heeft het laatste kwartier geslagen. Is hij gevallen onderweg, heeft hij plaspauzes ingelast; twee verteld hij achteraf. Ik tuur me te pletter. O, daar ontwaar ik eindelijk een blauw bloesje en zwart broekje aan een gestalte dat wel dat van mijn zoon zou kunnen zijn. En weer lacht hij voor hij het park inloopt.

Daarna zit ik in een tweestrijd en ik vraag hoe lang het parcours is daar tussen de bomen. Blijf ik om hem nogmaals aan te moedigen of rij ik al naar Brussel? Dàt hadden we niet afgesproken en hoe langer ik wacht hoe meer het me spijt dat ik gebleven ben, maar als hij weer verschijnt is mijn moederhart gerust gesteld, het was goed te wachten. En nu spurten, voor de laatste halte: de terminus, de finish. Onmogelijk om zijn aankomst vast te leggen, het is drummen op de Grote markt van Brussel. Ik zie nog net een meisje duidelijk over haar limiet in een brancard liggen en dan ga ik wat verder wachten. Het is Frank zelf die me ontdekt, nee , het was Stéphane en als ik hem daar zo bezweet zie staan schiet mijn gemoed vol. Een hart vol trots, toch wel.

Exacte gegevens:

• naam Frank Gielen
• geboren: 12-04-79 
• lengte 1 meter 88 een half 
• wedstrijdnr 251
• aantal marathons : 4
• tijd 3 u 19 m 19 sec
• plaats  215
• uitslag ja
• geschreven door de mama

Fielm foor trouwigie zoesie

Mijn geweldig lieve zus Saidja trouwde dit weekend met Tim. En daar moesten we toch iets voor doen met de familie. We kropen in de regisseursstoel en aapten 'Het Dorp' van Man bijt hond schaamteloos na. Na heel veel knip plak film pruts en tekenwerk kwamen we tot dit zalige reusltaat :

King of Kubb

Af en toe een spelletje Kubb spelen, houdt de vliegen buiten, zeggen ze in Noord Europa. De regels van Kubb zijn simpel. Neem ikea hout, snij vervolgens in 10 blokjes, 6 werpstokken, 4 tereinafbakeningspaaltjes en 1 grote koning. Verzin er een gek spel bij met 2 teams die elkaars paaltjes moeten wegkegelen van op een meter of 10 en je hebt Kubb. Kortom bowlen voor vikingen.

de kubb kamelen foto vond ik hier

Heel plezant voor zomeravonden mee te vullen, maar wel opletten geblazen: niet op terassen spelen hoger dan het eerste verdiep. Er zijn al voor minder doden gevallen. Nu wil het toeval dat de Belgische kampioenschappen nakende zijn : schrijf u in, nu het nog kan!

Volvo v40

Een wagen kiezen zonder te moeten betalen, is altijd een beetje dromen. Toen ik het keuzelijstje van vrouwlief in de hand kreeg, viel mijn oog op de Volvo V40. Deze nieuwekomer ziet er om te snoepen uit.

Het is geen opvolger van een vorig model, maar iets volledig nieuws, een mengeling van al zijn reeksen. Sportief, functioneel en een streling voor het oog. 

Volvo V40 2012

De Volvo V40 komt pas in september op de markt, maar in de garage hadden ze er al bijna 500 bestellingen van binnen. En er was niet eens een showroom model aanwezig.

Op de vraag "Heb je dan iets gelijkaardigs in huis?" zei de verkoper : "absoluut niet, alles is nieuw langs binnen, technologisch vernuft alom." En dan vergat hij nog te stoeffen over de lage uitstoot, het lage verbruik en het start-stop systeem.

Ook autoblogs vinden hem de moeite waard. Maar zeg nu zelf, mijauwkes.

Wonderlijke 20 km van Brussel anno 2012

Beter laat dan nooit, en in een loopwedstrijd beter rap dan traag. Heel lang geleden, in mensentaal een dikke week, toen de temperaturen nog hoog boven het vriespunt dansten, zelfs flirtten met de 25 graden, werd er een loopwedstijd georganiseerd in een klein dorpje genaamd Brussel, ook wel BXL voor de vrienden. Alle 35 duizend sprookjesfiguren waren van de partij.

Frank en het Stephane-mannetje hadden hard getraind en gingen hand in hand in het startvak staan. De jager schoot zijn pijlen af en iedereen begon te rennen voor de boze wolf. O wee grootmoe lag 20 km verder te zonnen met haar pic-nic mandje in de vlakke zon. En rampspoed alom, ze was haar gebruikelijke 2 emmers zonnecrême vergeten mee te zeulen. Frank zette het op een drafje.

Al bij al viel het nog mee om langs Ali baba en zijn veertig rovers te lopen. Ook de toverdrank was van goede kwaliteit en werd op de gepaste punten verdeeld. Frank was ooit als kind in de pot met toverdrank gevallen en sindsdien noemden ze hem lompe smurf, maar dat had geen invloed op de prestatie van vandaag. De gelaarsde kat had een rode ballon bij, waar in Romeinse letters 1 u 30 op geschreven stond, die moest hij volgen.

Had ik mijn 12 mijls laarzen maar aangetrokken, zuchtte Frank toen hij voorbij Doornroosje liep. Door al dat gehuppel kreeg hij nog meer honger dan Hollebolle Gijs. Dat komt ervan als je vergeet everzijntjes mee te pakken als vier uurtje. Ook Tepelstreeltje was van de partij. Hij gniffelde al hink stap springend : "Niemand weet, dat ik rennend lekker zweet!".  Nog wat later zag hij Kapitein Haak en Peter Pan sportdrank uitdelen. Frank struikelde nog over Klein Duimpje, net toen de ongelofelijk hoge Tervuurse berg opdoemde.

 

De heldhaftige atleet zette zijn iPod wat harder en een oerknal later schalde het kinderliedje door de straten : I'm sexy and I know it. Als een Sint huppelde Frank over de daken, langs de toeristische attracties, onder de tunnels, door de sloppenwijken en over de Tervurenlaan. Het voelde alsof hij zelfs de zak van Zwarte Piet er nog bij kon nemen, het tempo zat goed.

De rode ballon was Frank kwijt, maar de schade bleef beperkt. Aan de eindmeet lag Grootmoe lekker te zonnen met Manneken pis en de zeven geitjes. De boze heks was haar aan het insmeren met paddenvet, onder de elfen beter bekend als een uitstekend alternatief voor zonnecrême.


Helemaal voor niks gelopen zuchtte de snelle held. Moe maar volldaan gaf hij nog vlug een interview aan de TV crew  van de Disney Geldmaakmachine. Dit sprookje duurde exact 1 u 30 min en 57 sec, dat was goed voor een beste prestatie ooit op de 20 van Brussel en plaats 1800 van de sprookjesfiguren. Plots kwam een varken met een lange snuit en de race was uit.

Rotterdam marathon 2012

7 u 30 : Samen met Tine gaan we lekker eten in het hotel. Andere gasten komen volledig in outfit ontbijten en vragen zich hardop af of ik ook één van hen ben, een marathonloper. In het vervolg toch beter mijn kleren aantrekken voor ik publiekelijk verschijn.

Startpunt marathon Rotterdam van uit hotelkamer Hilton.

8 u 15 : We zitten terug op de kamer. Yes, ik kan em al draaien, dus geen problemen tijdens de marathon. Die tegenwerkende kuit is er nog steeds, maar ik zwijg erover tegen Tine. Spray it baby, de lucht is zwanger van reflexspray. Nu lekker relaxen voor de TV met een flinke dosis Formule 1, om aan de snelheid te wennen.

10 u 20 : afscheid van mijn mooiste supporter en drummen om in het startvak te geraken.

Klaar voor de start? Of niet?

10 u 30 : Oeps ik hoorde het startschot niet, iedereen begint naar voren te stappen. Ik ben voor de veiligheid nog druk bezig een Toi-Toi te vullen.

10 u 35 : Mijn derde marathon gaat officiëel van start als ik over de startstreep huppel. Ik worstel nog wat met mijn oortjes voor de ideale marathon-mix. Er zijn nog steeds veel twijfels over mijn kuit, maar ik besluit er het beste van te maken. Deze marathon loop ik kilometer per kilometer. Alle alle ingrediënten voor een geslaagde marathon zijn aanwezig:

• Mijn vrouwtje is mee om te supporteren
• Ik heb een geweldige training achter de rug, behalve de laatste drie weken. 
• Het weer is ca va voor een marathon. Zeker niet te warm, maar ook niet te koud of te nat. Een vette 9 graden met tamelijk wat wind.

km 6 : De eerste kilometers gaan me vlot af, soms moet ik uitwijken omdat het echt wel drummen is om tegelijk met 8500 atleten een marathon te lopen. Ik voel mijn kuit wel, maar kan mijn normale snelheid behouden. Tegen 12 kilometer per uur richting de finish.

De drinkposten vind ik minder goed geregeld dan in de Brusselse marathon. Ze delen geen flesjes uit, maar open bekers met een soort tampon bovenaan. Ook de energie drankjes schenken ze in open bekertjes en dan nog eens zonder tampon. Ja lap, ik smos over mijn knieën, en ze plakken vanaf nu.

Rotterdam marathon route vs da moose

km 9 : Er staat verbazend veel volk langs het parcour en sommigen scanderen :"Komaan Frank!". Niet dat ze me kennen, maar sinds dit jaar zetten ze je naam op je borstnummer. 

Dat is wel een fijn gevoel, misschien had ik me moeten inschrijven als "da moose runs loose". Ik loop langs een jambé groep, rockers, kwijlende oude wijven, house dj's en een fanfare. Het interfereert een beetje met mijn iPod maar soit, de bedoeling is goed. De sfeer zit er goed in.

Km 14 :  Ik juich hardop, al één derde achter de rug. Mijn kuit en snelheid blijven op hetzelfde niveau voor vele kilometers.

Wat een beest

Km 19 : Het is nog vroeg in de marathon, maar ik begin al naar het einde te verlangen. De omgeving is prachtig, de supporters zijn talrijk aanwezig, maar ik voel dat het niet mijn beste marathon zal worden. Die laatste weken met de blessure zijn echt niet goed geweest voor de moraal. Gelukkig is het een platte marathon,  want de wind maakt het er niet gemakkelijker op. Oeps, Spiderman komt naast mij lopen. Het publiek spoort Spiderman nogal hevig aan.

Km 30 : Mijn kuit is verdoofd, beetje bij beetje wordt het moeilijker mijn tempo aan te houden. Nog 12 kilometer, dat moet toch nog te doen zijn, zeg ik tegen mezelf. Al twee derde achter de rug.

Km 33 : Hier krijg ik op een groot scherm boodschappen van het thuisfront te zien.  Een  aanmoediging van mijn vrouwtje en eentje van mezelve. The moose runs loose. Dat doet deugd, die borden zijn een geweldig initiatief.

The moose runs loose

Km 35 : Oink, de man met de hamer komt langs, het vat is af. Ik voel mijn energie voorraad slinken met de meter. Ik kan nog nauwelijks een tempo van 11 km per uur aanhouden en begin over de weg te slingeren. Mijn rechter rotkuit begint op te spelen.

Hoe ga ik het in godsnaam nog 7 km uithouden in deze omstandigheden? Ook merk ik dat de marathon 350 meter langer is dan normaal. Mijn 2 garmin gps horloges geven los van elkaar aan dat ik al 35,3 km heb gelopen niet 35 km. Schriftvervalsing.

Km 40 : ik loop al meer dan 2 minuten achter op mijn schema en plots gebeurt het onvermijdelijke : ....... kramp in mijn rechter kuit. Noodgedwongen moet  ik stoppen. Als een bezetene probeer ik de kramp er uit te stretchen. Gelukkig is er juist op deze plaats drank beschikbaar. Lekker 3 bekers achterover slaan en verder proberen huppelen is de boodschap.

Km 42.2 : Ja hoor, ik haal  de finish van de marathon van Rotterdam 2012 in een tijd van 3 u 36 min 59 sec. Een beetje trager dan mijn vorige 2 marathons (Brussel 2010 en Brussel 2011), maar ik ben een tevreden man. Die medaille kunnen ze me nooit meer afpakken. De moose is moe, gebroken, pompaf, mankt, maar vooral voldaan. Eindelijk naar huis.

Sterre eet zelf kip

Sommige beroemdheden beweren dat hun kinderen vegetarisch zijn uit eigen beweging. Laat me niet lachen. Larie en apenkool natuurlijk. Een kind kopieert gewoon het gedrag van de ouders.

Kijk maar naar wat Sterre van mij leerde! Smakelijk kip eten voor gevorderden. Het Sterre eet kip filmpje is best te bekijken met de speakers op de loeihard stand.



Nog wat beeldmateriaal

Klauw, smikkel de smul

Slurp, mjam, een beentje

Bijna op, dat peeske er nog afslurpen.

Running Cover Boy

Via Carolien ben ik te weten gekomen dat ze de moose gebruiken als promomiddel om de marathon en andere loopwedstrijden te promoten in België en het buitenland. Ik wilde het eerst zelf niet geloven, tot ik een ingescande foto op mijn FB profiel voorgeschoteld kreeg.

Ze gebruikten blijkbaar een foto van tijdens de marathon van Brussel 2011. We waren nog geen 300m gestart en ik zag al een fotograaf staan. Vlug een gekke bek trekken, moet ik gedacht hebben. Aan het eindpunt was het alvast anders. En ja hoor, één van mijn meest memorabele idiote pozes ooit, is nu vereeuwigd op de RUN BRUSSELS brochure ter promotie van de Brusselse marathon in het buitenland. Met zo van die flashy schakeringslijntjes in. Je ziet het, een beetje fotoshop kan je wonderen doen. Ik sta ook in de best of van Sportograf.

Ik maakte een beetje van mijnen tak bij de organisatie en nu heb ik thuis wat boekskes liggen en ik mag naar het schijnt gratis de marathon van Brussel 2012 meelopen. Score!

Gitaar shoppen

Ik speel al een jaar Lidl-gitaar en gelukkig heeft een van mijn stemmechanieken het begeven. Hoog tijd voor nieuw gerief, binnenkort ben ik toch jarig. Als money geen issue is, is een goede gitaar kopen heel gemakkelijk. Gewoon veel poen boven halen en de musicshop solfert u wel op met een prachtexemplaar van een gitaar. Zo eentje waar Milow zelfs van zou zeggen, miljaar wat een gitaar. Indien je toch wel een beetje op je centen moet letten, dan moet je je huiswerk goed maken.

• Elektrisch of akoestisch?
• Klassiek, western of folk?
• Dreadnote, jumbo of cutway?
• Chinees, Amerikaans of Canadees?
• Triplex of solid wood?

Walter van de shop verklapte me dat vakmanschap vooral te vinden is in de USA of Canada. In Azië zijn ze goedkoop, maar die gitaren klinken minder, ze resoneren niet optimaal. De Chinoezels gebruiken halfgedroogd hout van minderwaardig hout,  en na 4 jaar is die gitaar naar de haaien. Ja, in de shop kunnen ze het wel uitleggen ze.

Ik ben dan gegaan voor elektro akoestisch. Een akoestische gitaar met een voorversterker en stemapparaat in. Semi akoestisch is feitelijk een elektrische gitaar waar je ook zonder een versterker wat rommelklank uit kan krijgen, maar dat is niet de sound van da Moose. Seagull S6 Original Q1 it is baby. Ik ben maar 150% boven het budget gegaan, maar ze klinkt 200% beter dan gepland ;) Nu zorgen dat de investering opbrengt, want hoe meer je erop speelt, hoe beter ze gaat klinken.

Voorjaarsmarathon

Een jaar start je met goed voornemens. En bestaat er een beter voornemen dan een marathon lopen? Ik denk het niet. Maar een marathon in het voorjaar lopen is toch weer anders. Ander loopgerief, gladdere wegen, geen running buddies, sneeuwballen, regen, hagel ... het hoort er allemaal bij.

En dan kiezen welke marathon het gaat worden. Blijkbaar zijn de meeste voorjaarsmarathons zo populair in het buitenland dat ze al bijna een jaar op voorhand volboekt zijn.

Parijs en London "here we stay home baby" is het motto. Mijn Belgische marathon mogelijkheden waren ook beperkt. Het was kiezen tussen diene van Antwerpen of diene van Lier.

Lier viel al direct af omdat ze daar 3 rondjes lopen. Ik vind Lier een mooie stad, maar ik heb echt geen zin om 3 keer Lier centrum te bezichtigen. Marathon van Antwerpen dan maar? Lekker plat en maar 1 nadeel, vol Antwerpenaren ;-).

Toen hoorde ik via een collega van Tine, dat de marathon van Rotterdam ook niet zo ver was en best wel wat volk op de been bracht. Met meer dan negenhonderd duizend toeschouwers die dag is dit het grootste evenement van Nederland. Sfeer verzekerd! Op 15 april zit ik in Rotterdam met mijn supporterend vrouwke. Wish me luck or a good training.