Wonderlijke 20 km van Brussel anno 2012

Beter laat dan nooit, en in een loopwedstrijd beter rap dan traag. Heel lang geleden, in mensentaal een dikke week, toen de temperaturen nog hoog boven het vriespunt dansten, zelfs flirtten met de 25 graden, werd er een loopwedstijd georganiseerd in een klein dorpje genaamd Brussel, ook wel BXL voor de vrienden. Alle 35 duizend sprookjesfiguren waren van de partij.

Frank en het Stephane-mannetje hadden hard getraind en gingen hand in hand in het startvak staan. De jager schoot zijn pijlen af en iedereen begon te rennen voor de boze wolf. O wee grootmoe lag 20 km verder te zonnen met haar pic-nic mandje in de vlakke zon. En rampspoed alom, ze was haar gebruikelijke 2 emmers zonnecrême vergeten mee te zeulen. Frank zette het op een drafje.

Al bij al viel het nog mee om langs Ali baba en zijn veertig rovers te lopen. Ook de toverdrank was van goede kwaliteit en werd op de gepaste punten verdeeld. Frank was ooit als kind in de pot met toverdrank gevallen en sindsdien noemden ze hem lompe smurf, maar dat had geen invloed op de prestatie van vandaag. De gelaarsde kat had een rode ballon bij, waar in Romeinse letters 1 u 30 op geschreven stond, die moest hij volgen.

Had ik mijn 12 mijls laarzen maar aangetrokken, zuchtte Frank toen hij voorbij Doornroosje liep. Door al dat gehuppel kreeg hij nog meer honger dan Hollebolle Gijs. Dat komt ervan als je vergeet everzijntjes mee te pakken als vier uurtje. Ook Tepelstreeltje was van de partij. Hij gniffelde al hink stap springend : "Niemand weet, dat ik rennend lekker zweet!".  Nog wat later zag hij Kapitein Haak en Peter Pan sportdrank uitdelen. Frank struikelde nog over Klein Duimpje, net toen de ongelofelijk hoge Tervuurse berg opdoemde.

 

De heldhaftige atleet zette zijn iPod wat harder en een oerknal later schalde het kinderliedje door de straten : I'm sexy and I know it. Als een Sint huppelde Frank over de daken, langs de toeristische attracties, onder de tunnels, door de sloppenwijken en over de Tervurenlaan. Het voelde alsof hij zelfs de zak van Zwarte Piet er nog bij kon nemen, het tempo zat goed.

De rode ballon was Frank kwijt, maar de schade bleef beperkt. Aan de eindmeet lag Grootmoe lekker te zonnen met Manneken pis en de zeven geitjes. De boze heks was haar aan het insmeren met paddenvet, onder de elfen beter bekend als een uitstekend alternatief voor zonnecrême.


Helemaal voor niks gelopen zuchtte de snelle held. Moe maar volldaan gaf hij nog vlug een interview aan de TV crew  van de Disney Geldmaakmachine. Dit sprookje duurde exact 1 u 30 min en 57 sec, dat was goed voor een beste prestatie ooit op de 20 van Brussel en plaats 1800 van de sprookjesfiguren. Plots kwam een varken met een lange snuit en de race was uit.