Voor de verandering pakken we de training volledig anders aan: op zijn Zatopek's. Dit was een Oost Europeaan die niets anders deed dan interval trainingen en goede prestaties halen. Drie keer de week trainen in plaats van vijf keer, het klinkt gemakkelijk. Maar algauw blijkt dat deze aanpak mij niet echt lag. Ik heb continue last van kleine kwaaltjes door de grote belasting. De achillespees doet lastig, ondervoet werkt tegen, steken in de kuiten, en door de minder aantal kilometers is mijn snelheid ook maar zo zo. En dan krijg ik er nog een geweldig zoontje bij :-)
Na 12 weken trainen zijn we der redelijk klaar voor. Ik ga voor den tijd van vorig jaar (1 u 32) met een voorkeur voor nog minder. Mijn collega Stephane gaat voor 12 km per uur. Het weer kan alvast niet stuk. Geen regen, zonnig, veel wind en 17 graden. Ideaal op papier. Laat ik maar mijn lange broek aandoen om mijn spieren te ondersteunen, denkt deze idioot in zijn eigen.
Maar die 17 graden blijkt niet echt te kloppen. De zon schijnt over Brussel gelijk over de marathon de sable. Gezwoten dat ik heb, zeker met die broek aan . De waterposten kwamen veel te laat. De zesde kilometer deed al zeer, de zevende nog meer en dan heb ik het nog niet over de achtste.
Ook de Tervurenlaan leek steiler langer en veraderlijker dan tijdens mijn marathon. Ge hoort het al, ik heb mijn doel niet gehaald in deze loodzware editie van de 20 km. Het enigste wat ik kon doen was de schade wat beperken. Mijn eindtijd was1 u 35, dat is 2 minuten 30 trager dan vorig jaar. Maar ik stond wel goed op de foto, want ik had de fotograaf zien staan ;-)
1 opmerking:
tja, ge moet nu eenmaal uwen tijd nemen oem goew oep de fotow te stoan he...
Een reactie posten