De morgen

Een vrouw heeft onlangs ACHT kindekes geworpen! Excuseert u mij voor mijn expliciete taalgebruik, maar bij meer dan vijf babies kan je niet bijna meer over bevallen praten.

Dat weet ik, omdat ik door de verhuis elke dag gratis en voor niks De Morgen in mijn bus krijg. Toegegeven, zo'n slechte krant is dat nog niet. Als je niet oplet leer je nog wat bij. Wel niet de flitsende krantenkoppen van Het Laatste Nieuws of de Metro, maar soit. Toch redelijk interessante literatuur.

Soms is het knap lastig dat de trein al in mijn favoriete halte stopt. Net niet kunnen lezen hoe de vork in de steel zat bij jurylid nummerke zes. Maar niet getreurd, morgen is er nog een dag.

Verven voor kladschilders

Na het grote boze Levis verfavontuur dacht ik alle geheimen van het verven onder de knie te hebben. Maar een eigen verfmening aankweken, doen ze daar niet. Na de kleurcursus was de twijfel dan ook groter dan ooit. Kleuren kiezen is en blijft verliezen.

Naar het schijnt moet je een paar testkleuren halen en die op je muur plakken. Maar een testkleur zetten op gele muren, is gelijk de moose met tafelmanieren. Dat past niet. Kleuren beïnvloeden elkaar, en dan zwijg ik nog over de invloed van zonlicht en avondverlichting.

Dan maar gokken dat de combinatie van Balinees paars met een koppel grijzen er goed uit ziet. Misschien ideaal als je kickt op de sfeer van eucharistievieringen, maar niet voor ons. Arabesque rood in de plaats, zoals in de keuken? Nog notter.


Uiteindelijk gingen we dan maar voor de veilige keuzes. De Colores del mundo Nepal reeks is een winnaar. Onze living ziet er nu helemaal Zen uit. Feng Shui ten top gedreven. Dan nog een Aldi meesterwerk op de kop getikt in den Aldi en het resultaat mag er wezen. Mijauwkes...

Op zijn Vlaams

Ik werk sinds deze week voor de Vlaamse regering. Veel Leterme pesten is er spijtig genoeg niet bij, aangezien we in het elipsgebouw zitten. Een 17 verdiepingen tellende glazen blok. Die gozer is niet te vinden.

We zitten met ons team gezellig in een kot op verdieping 16, met als gevolg een geweldig uitzicht over de skyline van Brussel. Mij hoor je niet klagen. Nu alleen die spuuglelijke appartementsblok voor ons neerhalen en het zou ideaal zijn.

Een likje op de juiste plaats

Nee dit is geen vervolg op het vorige artikel. Voor alle duidelijkheid het gaat hier over een likje verf. Dit is de stand van zaken na 1 week bricoleren.

• Ik doe het nu ook liever zelf in de Brico, Hubo, Gamma, ...
  
• Verven gaat veel beter als iemand anders het doet. Zie de verfkoning.
  
• Gaatjes vullen is dan toch geen hobby van mij. Tinte daarentegen.
  
• Bij ons containerpark is de inkom gratis. Werkelijk alles kan in de textielbak gedumpt worden, heerlijk.
  
• Ik vond mijn melktanden toch nog terug tijdens den opruim. Niet dat ik er naar op zoek was of zo.
  
• Het waskot kreeg al een goei beurt
  
• Zouden er tegels zitten onder de ingebouwde kast? Eventjes afbreken om dat te weten te komen.
  
• Ik heb de plafond zitten witten
  
• We zijn al helemaal verliefd op ons huis(je)

Verfkoning in verschillende standjes

Bricolleren doe je zo

Onze eerste voor en na foto

Wanneer meedoen plezanter is dan winnen

Vandaag kreeg ik op het werk een eerder kinky kadootje mee naar huis. Na maanden serieus onze nikkel af te draaien kon er wel degelijk een raclette avondje vanaf. Goed bezig, dacht ik bij mezelf en dan moesten we nog beginnen met het uitpakken van de wel zeer goed gekozen relatiegeschenken.

Ik kreeg een werkschrijfstaf, een geheugenstokje, drie pakken chips en drie DVD's. Gelukkig kon ik die drie films nog omruilen tot het beste relatiegeschenk ooit. Een kinky spelletjesboek voor seksueel gesubsidiëerden met als ondertitel: meedoen is véél leuker dan winnen. Het stoute spelletjes boek is echt zaaa-lig.


Enkele spelletje die je met je beste vrienden en vriendinnetjes kan spelen:

• Pijn is fijn (zweep moet je zelf aankopen)
• Erotische scrabble (er zitten geen blokjes bij het boek)
• stoute sardientjes (ik blijf op mijn honger zitten)

Wie doet er mee?

Den Amerikaander

Stel het je eens voor. Je bent jong, milieu bewust en je wilt wat. Wat doe je dan bij dit vriesweer? Ne frigo kopen natuurlijk! En wat doe je, als je ne nieuwe frigo koopt? Frigo's vergelijken natuurlijk.

Op het eerste zicht ga je voor design, ne Smeg. Of nog beter, je gaat voor nen Amerikaander, lekker groot, maakt ijsblokken en staat kei stoer in je keuken. Maar dat is mis, verkeerd en nog is fout ook.

Ten eerste kosten die diertjes stukken van mensen. Ten tweede vreten die Amerikaantjes veel te veel energie. Neen, ik heb het niet over Afrikaantjes. Koelkasten kopen en milieubewust zijn, is voor deze één keer wel goed voor de portemonnee.

Ga voor de energiezuinige koelkasten, nen A, A+ of nen A++. En laat die fancy foefjes voor wat ze zijn, want ze verbruiken toch te veel. Kijk ook naar het volume. Een kleinere koelkast is goedkoper en verbruikt minder, tweemaal bingo voor de portemonnee. Doe daar nog eens een solden actie bij en je hebt een winnaar.

Naar de passiflora

Het kostte bloed zweet en tranen, maar deze avond vertrekt er een overvolle verhuiscamion richting Frankrijk. Ons moes is al vertrokken met de camionette. Samen met Karel reist ze haar toekomst tegemoet. Entre les passiflores uit de grond stampen is de boodschap.


Karel verwelkomt zijn gasten alzo:

Eind negentiende eeuw met keien en breuksteen uit eigen grond opgetrokken langs een landweg die uitgeeft op de Gabas, een zijrivier van de Adour. Op een stuk land, omzoomd door het kanaal van de Gabas, die de geklasseerde watermolen van de buur bevloeit.

Een glooiend, vruchtbaar landschap dat bij klaar weer plots de Pyreneeën aan de horizon tovert, de hoop van zoveel pelgrims in voorbije eeuwen die op weg naar Compostella de afdaling van de heuvel van Saint Sever namen. De Gabas meandert overal tegelijk. Ook in de spiegel van de zwemvijver die de grote tuin met accacia’s en eiken een tweede adem geeft.